ป่าเต็งรัง สามารถพบป่าชนิดนี้ได้ตั้งแต่ระดับความสูง 400 – 600 เมตร พรรณไม้เด่นที่พบส่วนใหญ่ได้แก่ เต็ง รัง เหียง และพืชชั้นล่างที่พบได้แก่ ปรงป่าและเป้ง เป็นต้น ป่าชนิดนี้มักประสบปัญหาไฟไหม้ทุกๆปี โดยเฉพาะช่วงฤดูแล้ง

ป่าเบญจพรรณ เป็นชนิดป่าที่มีการกระจายตัวอยู่ทั่วไปในระดับความสูง ตั้งแต่ 400 – 800 เมตร ในป่าชนิดนี้มีชั้นเรือนยอดประมาณ 2 – 3 ชั้น พรรณไม้ที่พบส่วนใหญ่เป็นไม้ที่มีค่าทางเศรษฐกิจ ได้แก่ สัก, ชิงชัง, ประดู่, มะค่าโมง, ไม้แดง, และไม้ตะแบก เป็นต้น ในบางพื้นที่จะพบไผ่ ขึ้นปะปนอยู่เป็นบริเวณกว้าง ในส่วนของพืชชั้นล่างที่พบได้แก่ พืชวงศ์ขิง ข่า คล้า และเฟิร์นชนิดต่างๆ

ป่าดิบแล้ง เป็นสภาพป่าที่พบตามลุ่มหุบเขา ริมห้วยหรือริมลำธารเป็นแนวแคบๆ ที่ระดับความสูงประมาณ 400 – 800 เมตร พรรณไม้ในป่าชนิดนี้ได้แก่ลำดวนดง จำปีป่า, สมพง, มะไฟป่า, ไม้วงศ์ยาง และปอชนิดต่างๆ นอกจากนี้ยังพบไม้ป่าชนิดอื่นๆ ที่ขึ้นปะปนอยู่ เช่น ไม้ไผ่ ซึ่งกระจายอยู่เป็นบริเวณกว้าง ตามแนวลำห้วย ส่วนไม้ชั้นกลางเป็นพืชวงศ์ปาล์ม หวายและกล้วยป่า พืชชั้นล่างส่วนใหญ่เป็นพืชวงศ์ขิงข่า ได้แก่ กระทือ ข่าคมและพืชวงศ์คล้า เป็นต้น

ป่าสนเขา เป็นสภาพป่าที่สามารถพบได้ตั้งแต่ระดับความสูง 800 – 1,700 เมตร พบตั้งแต่บริเวณแนวเขตติดต่อชายแดนไทย – สหภาพเมียน์มาร์ ตามแนวสันเขาเส้นทางความมั่นคงลงมาถึงแนวเขตบริเวณบ้านลาน และบริเวณที่มีความชันของพื้นที่ประมาณ 5 – 30 องศา สภาพพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่โล่งพรรณไม้ที่พบส่วนใหญ่เป็นสนสามใบ สนสองใบ และมักพบไม้ชนิดอื่นๆ ขึ้นปะปนอยู่ด้วย

สามารถจำแนกสัตว์ป่าเป็นกลุ่มต่างๆ ได้ดังนี้
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เช่น เสือปลา, เสือโคร่ง, หมีควาย, หมาใน, กระจง เป็นต้น
นกชนิดต่างๆ เช่น นกติ๊ดหัวแดง, นกขัติยา, นกกระรางอกลาย เป็นต้น
ผีเสื้อและแมลง เช่น ผีเสื้อไกเซอร์ หรือผีเสื้ออมพีเรียล, ด้วง, กว่างซาง เป็นต้น
สัตว์เลื้อยคลาน เช่น กิ้งก่า, งู, เต่า เป็นต้น
สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก เช่น กบ, เขียด, ปาด, กระท่าง เป็นต้น